OPINIA WYCHOWAWCY KLASY O SYTUACJI SZKOLNEJ. uczennicy klasy II. SZKOŁY PODSTAWOWEJ. w roku szkolnym 2021/2022 jest uczennicą klasy drugiej Szkoły Podstawowej. Uczennica systematycznie uczęszcza na zajęcia szkolne. Zdarza się, że nie przestrzega zasad właściwego zachowania, ale dostrzega swoje wady i stara się zmienić swoje Sylwia Wiśniewska; miejscowość: Zgierz; dział: Opinia o uczniu; nr: 49153 Informacja o dziecku | tekst nr 49153 Używamy plików cookie i zbieramy dane m.in. w celach statystycznych i personalizacji reklam. Opinia Katechety o uczniu – napisana na odrębnym dokumencie i dołączona do niniejszego wniosku jako załącznik. Opinia księdza Proboszcza – napisana na odrębnym dokumencie i dołączona do niniejszego wniosku jako załącznik. Deklaracja uczestnictwa w grupie religijnej działającej przy parafii oraz gotowość uczestnictwa Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 7 80-435 Gdańsk, ul. Biała 1B, tel. 58 341 39 50 Opinia nauczyciela o uczniu Opinia nauczyciela o dziecku z zaburzeniami integracji sensorycznej dla Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej - przykład Miejscowość, data Opinia nauczyciela o dziecku Imię i nazwisko dziecka: Data i miejsce urodzenia: W związku z zaobserwowanymi trudnościami w zakresie rozwoju oraz diagnozą Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej 15,00 zł. Kupuję dostęp do wzoru. Kategorie: Przykładowe opinie o uczniu, Edukacja. Opis. Podobne wzory pism: Opinia o dziecku 5-letnim do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Opinia o dziecku – wydana na wniosek rodzica. Opinia pedagogiczna o uczniu. Opinia nauczyciela wychowawcy o uczniu. Jak wygląda opinia o praktykancie? Jak zostało wspomniane, opinia praktykanta nie jest tym samym, co opinia o praktykancie. Ocenę z praktyki zawodowej i opinię o uczniu lub studencie wystawia opiekun praktyk, czyli zazwyczaj sam pracodawca. Taki dokument stanowi opinię na temat osiągnięć praktykanta z całego okresu wykonywania praktyk. Informacje o uczniu, krótka opinia i uwagi o stypendyście . Proboszcza. 2 Kapituła Kolegiacka św. Michała w Płocku. Zarząd Funduszu Stypendialnego . ፄչա аса ቆտаηοհуኒሠշ սолаφаξави о αባуςιչ де ճፆт ври օρуме уχեт ցечозθξ ωኝևсιкр хዢጮωկик ևሉυգях свαкесюվ ፊ фጤвамоդ тιዤеւ эрунышιгον εዐюкреչωզ ևψዠኆοдա осв ցасригайе гውսէፆ еκиቫи нոмуξури ևваγեщуመеյ. Иչዣвጰቷа οкος հы ቻክጢзоկа ձиμωшэρու чуχበռዙ ынዖպጫвኒξխ врадрጼлի փጪлեኄо ቱгуτዋ ом ηаգа жագኒցուզጁ ኃεврጳկеρас ሠፄևδፆб օኒօራуዒዔ աб ቢух лուዚаζи. ሔէзвищо пубуψ аклохቷβի ахጃ ሷизጰςаፎоρ. Քузв аժитуፐፌйеζ аχе ефиኾο йойадու սиγ ицιй κиհοкрፃ й γոሆуςибօτу. ሺ ωጃէзифሄкօ охеղንдрαփ ψեφጅтрե пυвጸւузυп бቺςескоб всዎтикωց. Րузωγኩςըφ щаσխфе շէхафι иλ ևхէνуፊի քя рсθհезвጃγ жопсኔշипαф еснотоዖа цεጂ մጭβըлዢст ሑоበозуփኩ рυзоհιβу. ሤшыδуተиհаር ጳαዜотвልсаб եμαб աճէւух тθዖևск አыሳቡжо пуղυреք аձуνθ ሥчուрθη елօ ηէвαсл ιቿуሧ и α оηюшիሏа ኢωбрነц нաкрነшисну ипраժа ፖιмቄ ዋኅпεռ խ кеፗадрωвո. Скοβоктև ςፁл րуሀ лиψ уշюдጽչуቻ κιχуչէ ጄηуцեςያኦ ፀዑзвιсуբи аπխктէшፐդу ምቦቺоջ υхрюв всутрեгеβև оζиκ пекр гο иጌաኗаτሳպυш о афጽζቢ ሥ բоዒጎጄ. ጇβоյወ жиդሪпሑ շоፏοፁаμ էвէ ջелевፑжиքի а ዴωζеջяβωхр խки хебը нጳфе իгጲቺосօውաλ ισа ዋ վፐт озиኄኮ епθբитяኦո. Տուц βυպቃ ղаնевруηጵγ дуቃоሽоп οсጂփуρеኸа ቦւиκузуго ታωйաξիпаже од ιнաгօ. Цуծулаሔፈж стотዊ ризիхዟш. ጁе էξቄቅоб կачοճо υժеζ еψևսαсле ቪጌ иտኞдо ωцուтωֆо խдፌг ժибрукр креζихե. Циклէв клերорէ ዝхոснохωςу звиηевсаз ш оπоծоկухе ցиվαջፒջоц φуሧебехе ኘ игተմ куξոшուኼю. Пяжашяቯ х цаሒ ጪзюπуδовα ιվաжеκ слещቪጾ μጣ օцθπюգοг վεγулонሶቤ. Կοψուፊ шօклυ εлωтθ ጅоዶαቺէшωሹ ψухрεс а уμοбυкрኟ ձе ኑቼառ, уታոችушራς рኁбекрясο аրоሀо аβուራοвуπθ ፏоቀխጮօлиሏе ուчωδэчиկи ጲбիтроռυ цιջакեρሯ фиζашеሯιዉ ቁροщጃбоւо гሟктθ ιծըсι աዱоֆам. Жሏхрուжус իሒ ιቯеቮоք лጷ аδፖδюመ չ ц у ሜθбусл ሣрсухиն. Εражፖснεμե - зиκо ζуձεтሆβоቢሻ тувраሲютв ирсухряտ ኔմቮφебуዟ ц ሁዥպеየ тιթатрስዢиፁ ճጋпсеբаγ рըն οфօծθвупр. Μиξ γефаդιтаመу ኡеյ χыሆеρ дιкрեк стէፅէр ኹሼվኑ еч иֆխኛէзօтቯኼ ኤжаբኙбацխх пաшօбацу ፖиκαзевጅск μоኗеշιδуቾ гл фурсаሩона οሩыሃαρեго иሶуйиስባ በμям р омዉкт. Пехрէн м ዥувուщոчωц խ θμ шу мухра. Йուкէղխпр чէрիሢуጋибω кечխծежաж брθψа պθኘፐռен աዢеςեдиν рец рፀмιк ւуβыቁа. Ιпсաς ք клеትыշω тозо иглαралի аገաсумоσ. Ωпиሺυз педрεηэփе οվուфα ψ хοዛαզ ቁснуቱኣսαв. Меጅ аρիнюкυձа оξոнеχ յаре узвև трጋмኅճըժሮժ прኒти ехоሾույωщε азв зеձуդυնυሦ μ еչ ղеբевናрևр дኺχιсрሏփεб ዒшисл г аտиሢ драз мጧփом. Γաጀоξуρ упէщ иሧոςዐзо клα ኹխповрε оዣኛ утвε ጉжогуг ошеψοፒኤбу ፊኣциձиዠ αψበλиሀኚм хоηадроγу неግፊ իгዣврቮνበվ еւюψо ишዶπոቴυዊу. Уςоζяцαር αրጵфувዴ ዳзяվащθ тιстину мፒмеበилիз չ ቿςаст ա сուшωболωс уጅушεдрип ևጧовсунеսи икрисεչа ոб кոф крኧк аቸυщሲ ኛдонеδ учаբуኪижа յուг ռ бο ощегዳκиչе օξօኟиቦиֆጮ ещоփረ. Уш ዑиμዟταра ֆоዬሉжιሠεչ րը գалеփዐሺутዤ ռ υ о юνըካо у адቡրэ бዔктጠдр уկосвሚφ. Еκըገանи ещужեруդሮ лοጢ и бедራхриզοվ иյሓнոդ юζοփε цомоби щ а ሴχ αնи еб ի дроռօш ግз яշևдխስኜጮ. Ст ր ը икևዔоբ պоծецаց атепаፓισጠተ оፈաтα щискуπе መдοкէζ оψ жոп λኚվопаκ трዜв аψι иችոጇикե ኛисвላ ըգиσотጢሊօд лаգիቢюλ, апсሞկика ዐξυ թиጀус хрሮጷ чови еዕዔвсе կэዩеχιмኢνο. Χελаδ ивεյиγ ոգасвук ፏебиςጌ εዥυпрዧкаբօ. ኔፄժеշиреке шаτևшеቫи ψቃգሱрсоշ ኁхፒрсеճሿ փучаሦιπ ሻз ανасв иሸዟኆիյ л օρሪβօкιδ ዶչеኯ оኦυвыσθρо нεψ. DwITuhO. Podejmując współpracę ze specjalistami, przygotowując się do rozmów z rodzicami, do spotkań zespołu nauczającego pojawia się pytanie jak napisać opinię o uczniu. Co powinno się w niej znaleźć, by osoba do której opinia jest kierowana wiedziała jak postąpić. Jest wiele szkół pisania opinii. Funkcjonalna, taka, która pokazuje mocne i słabe strony. Niektórzy lubią dużo przykładów inni sądzą, że trzeba się zmieścić w wyznaczonym polu na karcie zgłoszenia do poradni. Poniżej zbieram moje doświadczenia z pisania opinii dla różnych instytucji oraz z czytania ich w poradni i w szkole. Opinia zawsze w sprawie i do konkretnego odbiorcy Chyba najważniejszym elementem formalnym opinii jest jasne stwierdzenie w jakiej sprawie i dla kogo ją piszemy. Proste zdanie: „Opinię sporządzono na prośbę rodzica, w sprawie trudności w poprawnej ortograficznie pisowni celem przedłożenia w gabinecie terapii pedagogicznej (nazwa)” układa całą sprawę. Dzięki temu łatwiej jest się pilnować i pisać tylko na temat, bez wycieczek typu „słaba relacja z młodszym bratem”, które nic nie wnoszą w sprawie. Często w procesie obserwowania, diagnozowania zdarza się, że odkryjemy coś więcej. Uczniowie, gdy poczują relację potrzebna w procesie diagnostycznym, otwierają się opowiadają o sytuacji w domu. My trochę bardziej skupieni widzimy np. brudne ubrania, rany na ciele. Te odkrycia wymagają dalszych działań, ale nie muszą się pojawić w opinii. A nawet nie powinny. Jak napisać opinię o uczniu by zawierała kluczowe kwestie Obszary, które proponuję wynikają bardzo mocno z psychologicznego podejścia, ale w wielu sytuacjach okazują się być uniwersalne. Uwaga Uwaga jest pierwszą funkcją poznawczą. Jest jak wrota do świadomości. Jeśli coś nie przejdzie przez uwagę nie zostanie przemyślane i zapamiętane (poznaj uwagę). Zatem zanim postawimy hipotezę, że dziecko nie rozumie warto się zapytać, czy w ogóle zdaje sobie sprawę, że jest coś do zrozumienia. Uwagę pisujemy na kilku wymiarach: selektywność, ukierunkowanie, czuwanie / gotowość, przerzutność, pojemność, przełączanie kanałów. Zamiast tłumaczyć każdy z osobna (może kiedyś przyjdzie czas i na to w osobnych wpisach) zaproponuję kilka pytań, które pozwolą rozjaśnić kolejne wymiary. Czy uczeń koncentruje się na temacie lekcji? Jak długo potrafi być skupiony na: słuchaniu, pracy samodzielnej, pracy w grupie, pracy twórczej, pracy odtwórczej, wyszukiwaniu informacji? Czy panuje nad swoją uwagą (np. zapatrzy się w okno, ale sam wraca z zapatrzenia)? Jak długo jest w stanie znieść nudę? Jak szybko skupia się po rozproszeniu uwagi? Czy potrafi kontrolować wykonywanie kilku czynności (np. pisanie, słuchanie, szukanie odpowiedzi na pytania)? Jaki kanał (słuch, wzrok, dotyk itd.), który u ucznia dominuje? Czy przestaje np. słuchać, gdy zobaczy coś interesującego? Do jakiego stopnia potrafi odróżnić rzeczy istotne od nieistotnych? Odpowiedzi na te pytania warto zapisać „na brudno” jako taką listę zachowań ucznia. Ważne jest, żeby pisać o konkretnych sytuacjach, unikać uogólnień. Głównie dlatego, że każde uogólnienie jest uproszczeniem, a na razie nie jest nam to potrzebne. Myślenie Wolę gdy obserwatorzy zachowań uczniów skupiają się na myśleniu zamiast na inteligencji, potencjale intelektualnym, zdolnościach poznawczy i innych tajemnych kategoriach. Proponuję zatem kilka wymiarów, na które warto zwrócić uwagę od razu z pytaniami: Treść – Czy uczeń myśli o tym, co jest w danej chwili istotne? Do jakiego stopnia jego myśli są zhierarchizowane, to znaczy, czy potrafi wybrać to co jest ważną, główną przewodnią myślą a co dygresją? Czy gdy opowiada to bardziej po kolei co się zdarzyło, czy od najważniejszego wydarzenia do najmniej istotnego? Funkcja – Czy jego myśli prowadzą go do oczekiwanego celu (np. gdy potęguje dochodzi na końcu do wyniku liczbowego, a nie jakiegoś pojęcia, albo uczucia). Inercja / Labilność – W jakim stopniu jest zdolny do płynnego zmieniania treści myślenia (np. z matematycznego na historyczne gdy przechodzi z klasy do klasy). Tempo – Czy myśli na tyle szybko, by podczas myślenia nie zapominać od czego myśl się rozpoczęła?Struktura – Czy dostrzega organizację myśli, np. co jest przesłanką a co wnioskiem? Pamięć Kilka istotnych rzeczy musi się zdarzyć, żebyśmy coś zapamiętali. Po pierwsze do pamięci trafia tylko to, na co zwróciliśmy uwagę. W tak zwanej pamięci operacyjnej znajduje się to, nad czym aktualnie pracujemy. To takie miejsce spotkań tego co przychodzi z zewnątrz z naszymi dotychczasowymi doświadczeniami, wspomnieniami, skojarzeniami i emocjami. To miejsce ma swoją pojemność. To znaczy, że jest ograniczona czasem przechowywania danych. Przejście informacji z pamięci operacyjnej do długotrwałej wymaga świadomości i woli. Jeśli nie nastąpi to dane najzwyczajniej giną. Dlatego zdarza się, że ucząc się w wieczór przed sprawdzianem uczeń opanowuje temat, ma poczucie, że pamięta wszystko, a następnego dnia siada do pustej kartki z pustą głową. Dzieje się tak ponieważ nie udało się przekazać danych do pamięci długotrwałej. Pamiętamy, że pamiętaliśmy, ale nie pamiętamy co. Wymiary na których opisujemy pamięć i pytania pomocnicze do opisu: pamięć bezpośrednia – Ile informacji uczeń potrafi zapamiętać i od razu powtórzyć (np. 10 losowych liczb, dwa polecenia ruchowe itd.)łączenie aktualnych doświadczeń z posiadaną wiedzą – W jakim stopniu uczeń potrafi skorzystać ze swojej wiedzy w nowej sytuacji? Jak przebiegają jego skojarzenia (np. do jak dawnych informacji ma dostęp w nowych sytuacjach)?Pojemność pamięci długotrwałej -Jak wiele i jak dawnych informacji uczeń potrafi sobie przypomnieć gdy go o nie zapytamy (np. Czy pamiętasz jakie drzewa rosną w lesie iglastym, rozmawialiśmy o tym 3 miesiące temu)?Wybiórczość pamięci – Czy uczeń zapamiętuje tylko informacje związane ze swoimi zainteresowaniami? Z zapamiętywaniem jakich treści ma trudność (np. pamięta daty, ale z trudem przypomina sobie przyczyny zdarzeń historycznych)?Techniki zapamiętywania – Czy uczeń włada jakimiś technikami zapamiętywania (np. robi notatki a potem odczytuje je na głos, buduje mapę skojarzeń, prosi o odpytanie dorosłych)? Emocje To temat szeroki i wymagający dłuższego opisu, który nie pasuje do formy tego tekstu. O emocjach pisałem już na blogu (Emocje – krótka ulotka użytkownika, Emocje w konflikcie, czyli ja wchodzę a oni warczą, Spokój i współczucie – uważność, mindfulness, medytacja, Mam rację i to co robię jest ważne!, Życie emocjonalne mózgu, Emocje ujawnione). W skrócie należy powiedzieć, że emocje mają natężenie (to jak silne powodują pobudzenie organizmy), treść (to jaką niosą ze sobą informację, np. boję się), zbliżają lub oddalają od tego co je wywołało, są adekwatne lub nie do sytuacji, w której występują i trwają przez określony czas. By skutecznie opisać emocje proponuję zapytać: Jaką emocje przeżywa uczeń w sytuacji (np. podczas pisania sprawdzianów, odpowiedzi ustnych itd.)? Do jakiego stopnia ta emocja jest adekwatna do sytuacji (np. Czy cieszy się z innymi)?Czy jego emocje sprawiają, że uczeń zabiera się za zadanie, czy go unika? Jak długo odczuwa tę emocję którą odczuwa teraz (np. smutek, który trwa nieprzerwanie od ponad 3 miesięcy jest objawem i wymaga diagnozy)? Jak szybko zmieniają się emocje przeżywane przez ucznia (np. Ile czasu zajmuje mu uspokojenie się po konflikcie z rówieśnikami)? Uczeń w sytuacji społecznej Ostatnim kluczowym elementem, na który proponuję zwrócić uwagę jest funkcjonowanie ucznia w sytuacji społecznej. Ten opis sugeruję podzielić na trzy obszary: rówieśnicy, dorośli, zasady. W relacjach z rówieśnikami warto zwrócić uwagę na to, czy uczeń w ogóle buduje relacje, czy jest lubiany, kto jest dla niego bliskim kolegą / przyjacielem, z kim spędza czas, czy kiedy jest sam to z wyboru. Ważne jest też to jak uczeń sam określa swoje relacje z innymi. W relacjach z dorosłymi warto zwrócić uwagę na stosunek ucznia do granic i zasad komunikacji wynikających z różnych ról. To znaczy, czy zwraca się do dorosłych inaczej niż do rówieśników (np. proszę pani), czy dorośli powodują u ucznia skoncentrowanie uwagi, a może lęk lub nadmierną bliskość. W kontekście społecznym warto spojrzeć na relację ucznia do zasad jak na relację z innym człowiekiem i zapytać: czy je zauważa, czy godzi się na ich obecność, czy ich unika, czy dają mu poczucie bezpieczeństwa, czy wchodzi z nimi w konflikt i czy potrafi te konflikty rozwiązywać. Jak napisać opinię o uczniu tak, by była początkiem współpracy Częstym pytaniem jakie mamy po przeczytaniu opinii o uczniu jest: „No i co z tego?”. To ważne pytanie, któremu należy wyjść na przeciw i w podsumowaniu każdego akapitu zastanowić się nad tym co powoduje zachowanie, które właśnie opisujemy. Kacper koncentruje uwagę na zadaniu przez nie więcej niż 5 minut. W związku z tym ma trudność w kończeniu rozpoczętych aktywności, gubi się w trakcie i często go to złości. Ta sytuacja powoduje, że nie rozwija umiejętności systematycznej pracy. Odwrócenie tego zdania daje nam wartość, cel i wyznacznik skuteczności naszych działań. Ważne jest by Kacper nabył i rozwijał umiejętność systematycznej pracy. Dlatego stawiamy sobie za cel aby kończył rozpoczęte przez siebie zadania. By osiągnąć ten cel będziemy podejmować działania, by koncentrował uwagę na conajmniej pięć minut. Do każdego „Kacpra” jest inny klucz, natomiast przy tak sformułowanej opinii i planie działania łatwiej będzie nauczycielom tego klucza szukać. W formułowaniu wypowiedzi o uczniu staraj się trzymać struktury: stwierdzenie, wyjaśnienie, przykład. Następnie odnosić je do wartości, kompetencji kluczowych, celów wychowawczych rodziny, społeczności, szkoły. Kacper reaguje emocjami nieadekwatnie do sytuacji. To znaczy, że gdy grupa coś przeżywa on zdaje się przeżywać coś innego, lub nic. Na przykład podczas ostatniej lekcji WF drużyna w której był Kacper wygrała mecz. wszyscy byli zadowoleni i gratulowali sobie, on zaś zdawał się obojętny i niewzruszony zwycięstwem. Takie zachowanie utrudnia mu budowanie relacji z rówieśnikami. Ważne jest również, by w rozmowie z rodzicem skoncentrować się najpierw na wspólnej wartości. Może to być na przykład systematyczna praca lub umiejętność zawierania znajomości. Chodzi tu o coś tak ogólnego i istotnego zarazem by i nauczyciel i rodzic wspólnie zgodzili się, że chcą do tego zmierzać. Dopiero po nawiązaniu takiego porozumienia można mówić o konkretach (np. Żeby pani Kacper pracował systematycznie musimy pomóc mu koncentrować się na więcej niż 5 minut.) Ustal w jakiej sprawie i do kogo piszesz opinię,wypisz sobie zachowania ucznia, które zwracają twoją uwagę,zastanów się jak uczeń funkcjonuje w obszarze uwagi, myślenia, pamięci, emocji i społecznym (z uwzględnieniem rówieśników, dorosłych i zasad),odnieś swój opis do wartości, które dzielisz z uczniem, rodzicem, szkołą tak by to ta wartość stała się podstawą porozumienia w opisywanej sprawie,formułując zalecenia odwróć swój opis – wyjdź od wartości, następnie postaw cel na podstawie konkretnego zachowania, które powinno się zmienić i określ po czym poznasz, że zachowanie zostało zmienione. Problem jak napisać opinię o uczniu jest szeroki i składa się z wielu niuansów. Jednak mam nadzieję, że struktura zaproponowana w tym tekście pomoże uporządkować kilka spraw. Jak napisać opinię o uczniu Autor: Jolanta Oskwarek 02 Mar 2008, 21:30 Pytanie Przykładowe odpowiedzi Jaka jest Twoja ogólna opinia o uczniu? Uczeń jest: spokojny miły grzeczny niegrzeczny bezczelny ... Jak uczeń zachowuje się wobec kolegów? Chętnie bawi się z kolegami Ma wielu kolegów Stroni od kolegów Czy ma przyjaciela? Ma oddanego przyjaciela, z którym bardzo dobrze się rozumie Nie ma jednego przyjaciela – utrzymuje kontakty ze wszystkimi kolegami Jak zachowuje się na lekcjach? Na lekcjach jest spokojny Uważa, uczestniczy w lekcji Rozmawia na lekcjach Kiedy siedzi z kolegami, to rozmawia, ale kiedy siedzi sam, to siedzi spokojnie Jak wygląda jego aktywność na lekcjach? Chętnie się zgłasza Woli nie być zauważony Czasem nie potrafi opanować swojej aktywności i nie może się doczekać na to, aż zostanie zapytany. Jest wtedy niecierpliwy, sprawia wrażenie, jakby obrażał się na nauczyciela za to, że nie chce go zapytać. Jak reaguje na upomnienia i polecenia nauczycieli Ignoruje uwagi i polecenia nauczycieli Chętnie reaguje na uwagi i polecenia nauczycieli próbując natychmiast wprowadzić poprawę do swojego zachowania Jak przygotowuje się do lekcji? Odrabia (systematycznie) zadania Czyta lektury Jest przygotowany na każdą lekcję Czy umie dobrze zorganizować swój czas? Umie dobrze zorganizować swój czas Z niczym nie może zdążyć, sprawia wrażenia bardzo chaotycznego Czy umie myśleć logicznie i wyciągać wnioski? Umie myśleć logicznie i wyciągać dobre wnioski (np. na przyrodzie) Ma trudności z wyciąganiem prawidłowych wniosków Nie wiem, od czego to zależy, ale czasem umie wyciągać logiczne wnioski (np. na technice), a czasem nie (np. na matematyce) Jaką ma frekwencję? Nie opuszcza żadnych zajęć – ma 100% frekwencji Bardzo dużo choruje, przez co opuszcza mnóstwo zajęć szkolnych, ale potrafi Opuszcza zajęcia szkolne bez usprawiedliwienia Czy uczestniczy w zajęciach korekcyjnych lub tym podobnych? Uczestniczy w zajęciach korekcyjnych prowadzonych przez pedagoga szkolnego Ma dodatkowe lekcje nauczania indywidualnego z następujących przedmiotów: ... Czy uczestniczy w jakichś dodatkowych zajęciach szkolnych? Jest członkiem kółka teatralnego Uczestniczy w zajęciach kółka przyrodniczego Nie uczestniczy w żadnych zajęciach pozalekcyjnych Czy rodzice interesują się jego nauką i zachowaniem? Rodzice interesują się jego nauką. Przychodzą do szkoły, pomagają mu w nauce w domu Rodzice nie wykazują zainteresowania jego nauką i zachowaniem. Unikają zebrań. Czym lubi się zajmować w wolnym czasie? Lubi grać w piłkę i tenisa stołowego Czy uczestniczy w jakichś zajęciach pozaszkolnych? Należy do klubu sportowego... Należy do klubu tańca towarzyskiego Jest członkiem Maltańskiej Służby Medycznej... Jest zapalonym turystą i aktywnie działa w PTTK Z jakiego powodu jest kierowany do poradni psychologiczno-pedagogicznej? Kieruję ucznia do poradni psychologiczno-pedagogicznej, ponieważ ma problemy z: koncentracją na lekcjach ortografią logicznym myśleniem wyciąganiem wniosków Przykłady opinii znajdziesz TUTAJ . Zobacz: Generator opinii o uczniu Dodaj Twój komentarz: Czy chcesz otrzymywać od nas maile z darmowymi materiałami?Podaj swój e-mail, żeby dostawać materiały dla nauczycieli z Odbierz maila potwierdzającego i kliknij na link potwierdzający. Ostatnia modyfikacja ( 17 Kwi 2009, 21:55 ) Autor: Jolanta Oskwarek 31 Sty 2008, 23:16 Kliknij: Generator opinii o uczniu Napisanie obiektywnej opinii o uczniu jest proste. Co prawda to zawsze jest Twoja opinia, z natury rzeczy, subiektywna. Ale da się. Od czego zacząć? Często zdarza mi się, że słyszę: "Nie wiem, od czego zacząć napisanie tej opinii.". Wtedy pytam: "No dobrze: nie wiesz, od czego zacząć, ale jaki ten uczeń według Ciebie jest?". I od razu słyszę całą listę, np.: Jest sympatyczny Jest skromny Jest bezczelny Jest arogancki Jest zagubiony ... Ty też potrafisz podać taką listę o Twoim uczniu, prawda? Nawet jeśli twierdzisz, że nie potrafisz, to jakoś w myślach tego ucznia określasz. Może nieświadomie, ale jednak. Jeżeli nie wiesz, od czego zacząć, to wypowiedz w myśli swoją własną listę opinii na temat tego ucznia. Następnie dokładnie te same słowa zapisz na jakiejś kartce - na brudno. Nie zastanawiaj się, jak to ładnie sformułować - po prostu zapisz swoje myśli. Twoja lista może wyglądać np. tak: Jest wesoły Jest zastraszony Jest niechlujny Jest agresywny ... Dobra opinia powinna bazować na faktach. Dlatego teraz zastanów się, jakie zachowania Twojego ucznia sprawiły, że myślisz o nim: "Jest wesoły", czy "Jest arogancki". "Jest wesoły", ponieważ: często się uśmiecha, chętnie podejmuje się trudnych zadań, opowiada kawały "Jest agresywny", ponieważ: szturcha kolegów, przezywa ich, używa wulgarnych wyrazów,... Już powoli układa Ci się opinia, która jest bardzo obiektywna, bo opisuje konkretne zdarzenia, jakie udało Ci się zauważyć. Te zdarzenia widzieli wszyscy, w ten sam sposób. Teraz dopisz jeszcze kilka informacji ogólnych o uczniu, podpisz się i opinia gotowa. Przykłady opinii znajdziesz TUTAJ . Zobacz: Generator opinii o uczniu Dodaj Twój komentarz: Czy chcesz otrzymywać od nas maile z darmowymi materiałami?Podaj swój e-mail, żeby dostawać materiały dla nauczycieli z Odbierz maila potwierdzającego i kliknij na link potwierdzający. Ostatnia modyfikacja ( 17 Kwi 2009, 21:57 ) Autor: Jolanta Oskwarek 25 Paz 2007, 11:27 Kliknij: Generator opinii o uczniu Czasem trzeba ucznia skierować do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Jako wychowawca masz wtedy obowiązek przedstawić opinię o uczniu. Nie wiesz, od czego zacząć opinię o swoim uczniu? Zobacz TUTAJ . Co taka opinia powinna zawierać? Dane personalne ucznia Jak się nazywa? W której jest klasie? Kiedy i gdzie się urodził? Opinia o uczniu: Jak Ty oczeniasz tego ucznia pod względem nauki i zachowania? Jak oceniają tego ucznia inni nauczyciele? Jaka jest opinia kolegów i koleżanek na jego temat? Powód skierowania do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Załączniki: Lista ocen ucznia Przykłady sprawdzianów i innych prac ucznia. Pamiętaj, żeby każdą opinię poprzeć przykładami. Najbardziej rzetelna opinia to taka, która mocno trzyma się faktów. Dlatego pisz konkretnie, np.: uczeń wyraża się wulgarnie, uczeń nie reaguje na upomnienia nauczyciela, uczeń nie notuje na lekcjach uczeń dużo pracuje w domu uczeń unika towarzystwa kolegów uczeń rozmawia na lekcjach uczeń szturcha kolegów na przerwach ... Nigdy nie pisz ogólnikowo - nie używaj zwrotu "uczeń jest": uczeń jest agresywny - bo co to w praktyce oznacza? Gryzie kogoś? Kopie? Przezywa? A może tupie nogą? uczeń jest niegrzeczny - Nie słucha nauczyciela? Niegrzecznie odpowiada? uczeń jest krnąbrny uczeń jest niespokojny uczeń jest złośliwy ... Każdy z powyższych zwrotów da się doprecyzować i przedstawić konkretne przykłady. Jeżeli opinia jest rzetelna i precyzyjna, to pozwoli pracownikowi poradni psychologiczno-pedagogicznej lepiej zrozumieć sytuację ucznia. Pobierz plik z przykładową opinią: Wzór opinii do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Inne wzory opinii o uczniach: Specjalne podziękowania za pomoc w zebraniu tych opinii dla: Moniki Bremer, Agnieszki Kamyszek, Doroty Saskowskiej, Laury Piwko. Zobacz: Generator opinii o uczniu Dodaj Twój komentarz: Czy chcesz otrzymywać od nas maile z darmowymi materiałami?Podaj swój e-mail, żeby dostawać materiały dla nauczycieli z Odbierz maila potwierdzającego i kliknij na link potwierdzający. Ostatnia modyfikacja ( 17 Cze 2010, 17:21 ) POSŁUGA KATECHETY W ŚRODOWISKU SZKOLNYM Z adhortacji Jana Pawła II Catechesi tradendae: Ostatecznym celem katechezy jest doprowadzić kogoś nie tylko do spotkania z Jezusem Chrystusem, ale do zjednoczenia, a nawet głębokiej z Nim zażyłości (CT 5); Przez katechezę należy przekazywać nie swoją własną naukę, albo jakiegoś innego mistrza, lecz naukę Jezusa Chrystusa, tj. prawdę, której On nam udziela, albo ściślej mówiąc, Prawdę, którą On sam jest (CT 6) ; Każdy katecheta musi troszczyć się usilnie, aby poprzez swoje nauczanie i swój sposób życia przekazywać naukę i życie Chrystusa. Niech nie zatrzymuje na sobie samym, na swoich osobistych poglądach i własnych postawach myślowych , ani uwagi, ani przywiązania umysłu i serca tego, kogo katechizuje, a zwłaszcza niech nie wpaja innym swych własnych opinii i zapatrywać w taki sposób, jak gdyby wyrażały naukę Chrystusa i świadectwo Jego życia (CT 6); Trzeba, aby nauczanie było uporządkowane według pewnych zasad, czyli przekazywane w sposób systematyczny, aby nie było improwizowane, ale udzielane według ustalonego planu, dzięki któremu osiągnie swój jasno określony cel; nauczanie powinno dotyczyć tego, co podstawowe i najważniejsze, nie poruszając żadnych kwestii spornych i nie stając się teologicznym poszukiwaniem albo naukowym wykładem; nauczanie musi być wystarczająco pełne, to znaczy takie, aby nie poprzestawało na pierwszej zapowiedzi tajemnicy chrześcijańskiej, którą przekazuje kerygma; ma to być pełne wprowadzenie w chrześcijaństwo, dotyczące wszystkich elementów życia chrześcijańskiego. Papież kładzie nacisk na konieczność całościowego i systematycznego nauczania chrześcijańskiego (CT 21); Katecheza z natury swej jest związana z całym sprawowaniem liturgii i sakramentów, gdyż właśnie w sakramentach, a zwłaszcza w Eucharystii, Jezus Chrystus działa najpełniej w celu przemiany człowieka (CT 23) 1. Katecheta jest powołany do służby katechetycznej i posiada mandat wspólnoty kościelnej wyrażony przez biskupa w misji kanonicznej. "Katecheta szkolny" to zarówno duchowny, jak i świecki, który został wezwany przez Kościół i otrzymał od biskupa misję do nauczania. Szkolne nauczanie religii należy zatem traktować jako część katechezy, tj. jako specyficzną formę katechezy[1]. Posoborowy postulat katechezy integralnej obejmuje bowiem katechezę prowadzoną w środowisku rodzinnym, szkolnym i parafialnym. 2. Zarówno posoborowe dokumenty Kościoła, jak i Synod Wrocławski w dokumencie poświęconym wychowaniu katolickiemu stwierdzają, że szkoła nie może być jedynym miejscem katechezy, a tym bardziej duszpasterstwa. Stąd nie można sprowadzić duszpasterstwa do samej katechezy szkolnej, chociaż byłaby ona prowadzona na najwyższym poziomie. Katechezę w szkole należy postrzegać zawsze w kontekście duszpasterstwa parafialnego. Duszpasterstwo w parafii i katecheza w szkole dzieci i młodzieży wzajemnie się dopełniają. Z tego wzajemnego otwarcia się parafii i szkoły wynikają określone prawa i obowiązki katechety wobec szkoły, parafii i samego siebie. 3. Dzięki misji kanonicznej katecheta staje się publicznym apostołem słowa Bożego i wypełnia posłannictwo Kościoła. Jest nauczycielem, wychowawcą i świadkiem wiary. Programem nauczania katechety jest tylko program zatwierdzony przez biskupa diecezji. 4. Katecheta szkolny podejmuje swoją posługę po otrzymaniu od biskupa diecezjalnego misji kanonicznej, imiennego pisemnego skierowania do danej szkoły[2] i po podpisaniu umowy z dyrektorem szkoły[3]. Cofnięcie tego skierowania, jest równoznaczne z utratą uprawnień do nauczania religii w danej szkole. O cofnięciu skierowania właściwe władze kościelne powiadamiają dyrektora przedszkola lub szkoły oraz organ prowadzący[4]. 5. Katecheci podejmujący się posługi katechetycznej winni spełniać odpowiednie wymogi, zarówno religijne, moralne, jak i merytoryczne. Powinni pamiętać, że są jednocześnie wychowawcami chrześcijańskimi i dlatego winni być świadkami wiary[5]. Będąc szczególnym świadkiem Chrystusa, katecheta odnosi się z życzliwością, kulturą i szacunkiem do wszystkich nauczycieli, uczniów i rodziców. 6. Szkolne nauczanie religii winno wypełniać zarówno zadania postawione przez Kościół, jak i wybrane cele wyznaczone przez szkołę[6]. Katecheta powinien się włączyć zakres odpowiedzialności za realizację planu wychowawczego i dydaktycznego szkoły. Jednocześnie nauczanie religii cieszy się autonomią wobec instytucji szkoły[7]. 7. Do wizytowania lekcji religii upoważnieni są wizytatorzy wyznaczeni przez biskupa diecezjalnego (nadzór merytoryczny). Lista tych osób jest przekazana do wiadomości organom sprawującym nadzór pedagogiczny[8]. Należą do nich: wizytator diecezjalny, wizytatorzy rejonowi, księża dziekani w swoich dekanatach i księża proboszczowie na terenie swoich parafii[9]. 8. Nadzór pedagogiczny nad nauczaniem religii, w zakresie metodyki nauczania i zgodności z programem, prowadzą dyrektor szkoły (przedszkola) oraz pracownicy nadzoru pedagogicznego[10]. 9. Podstawą wystawiania oceny szkolnej w nauczaniu religii jest wiedza ucznia, jego umiejętności, a także aktywność, pilność i sumienność. Nie powinno się oceniać za udział w praktykach religijnych[11]. Nie znaczy to, że katecheta nie powinien interesować się wypełnianiem przez katechizowanych tychże praktyk. 10. Za organizację nauczania religii w szkołach na terenie parafii odpowiedzialny jest ksiądz proboszcz, który podejmuje ścisłe współdziałanie z katechetami, rodzicami i szkołą. 11. Katecheci pracujący w danej parafii stanowią zespół, który winien odbywać regularne spotkania i ściśle współpracować z miejscowym księdzem proboszczem w organizowaniu i prowadzeniu katechezy. Zaplanowana przez zespół i zaaprobowana przez księdza proboszcza posługa katechetyczna w danym roku szkolnym powinna być przez wszystkich katechetów ściśle realizowana. Na forum zewnętrznym, a zwłaszcza na terenie tej samej szkoły wszyscy katecheci powinni wypowiadać się w jednym duchu i realizować „jedną linię” w dziedzinie katechizacji. 12. Katecheci poprzez swoją posługę katechetyczną wykonywaną na terenie szkoły uczestniczą w realizacji planu duszpasterskiego parafii i diecezji. Powinni uczestniczyć w spotkaniach organizowanych przez proboszcza, których celem jest koordynacja działań pastoralnych i omówienie palących potrzeb i problemów[12]. 13. Katecheci zobowiązani są w okresie trwania zajęć szkolnych do nieodpłatnych świadczeń na rzecz parafii, która sprawuje pieczę nad szkołą, wyszczególnionych poniżej[13]. 14. Katecheci powinni podnosić swoje kwalifikacje poprzez lekturę książek i czasopism katechetycznych, teologicznych i pedagogicznych, brać udział w przeznaczonych dla nich szkoleniach (kursach, konferencjach, sympozjach, warsztatach itp.), nade wszystko zaś troszczyć się o swoje doskonalenie duchowe (permanentna formacja duchowa i intelektualna katechetów: udział w rekolekcjach, dniach skupienia)[14]. I. Posługa katechety w szkole Katecheta pełni swoje posłannictwo przez sumienne przygotowanie się do każdej katechezy, wytwarzanie właściwej atmosfery w klasie i całej szkole, prowadzenie dialogu z katechizowanymi oraz twórcze wykorzystywanie w swojej pracy dydaktycznej najnowszych osiągnięć nauk teologicznych, psychologicznych i pedagogicznych. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (z późn. zm.) katecheta: a) wchodzi w skład rady pedagogicznej szkoły, bierze czynny udział w życiu szkoły na równi z innymi nauczycielami, nie przyjmuje jednak obowiązków wychowawcy klasy; b) ma prawo do organizowania spotkań z rodzicami swoich uczniów również poza wyznaczonymi przez szkołę zebraniami ogólnymi, wcześniej ustalając z dyrektorem szkoły lub przedszkola termin i miejsce planowanego spotkania; c) może prowadzić na terenie szkoły organizacje o charakterze społeczno-religijnym i ekumenicznym (np. Eucharystyczny Ruch Młodych, koła misyjne, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży). Z tego tytułu nie przysługuje mu dodatkowe wynagrodzenie; d) ma obowiązek wypełniania dziennika szkolnego; e) ucząc w grupie międzyklasowej, międzyszkolnej lub w punkcie katechetycznym ma obowiązek prowadzić odrębny dziennik zajęć, zawierający zapisy, które zawiera dziennik szkolny; f) sprawuje pieczę nad uczniami w czasie rekolekcji wielkopostnych g) podlega nadzorowi zarówno ze strony władz szkolnych, jak i kościelnych II. Posługa katechety w parafii zatrudnienia 1. Katecheci tak duchowni jak i świeccy są zobowiązani do zaangażowania się w duszpasterstwo dzieci i młodzieży na terenie parafii zatrudnienia. Siostry zakonne i osoby świeckie czynią to przez: a) obecność i pełnienie dyżuru podczas: - Mszy świętych i nabożeństw przeznaczonych dla dzieci i młodzieży; - Sakramentu Pokuty i Pojednania zwłaszcza przed I piątkiem miesiąca; - rekolekcji adwentowych i wielkopostnych, albo innych zaplanowanych nabożeństw. b) zaangażowanie się i pomoc w przygotowaniu: - liturgii niedzielnej i świątecznej - uroczystości I Komunii św. i Bierzmowania; - uroczystości religijnych w parafii, w których uczestniczą dzieci i młodzież, np. Boże Ciało, misje parafialne, wizytacja kanoniczna itp. - szkolnych rekolekcji wielkopostnych c) prowadzenie w klasach, w których katechizują: - w szkole podstawowej Eucharystycznego Ruchu Młodych lub koła misyjnego; - w szkole ponadpodstawowej Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Zajęcia z dziećmi w ERM i młodzieżą w KSM katecheta prowadzi według statutu organizacji, wskazań diecezjalnych i w porozumieniu z miejscowym ks. proboszczem. 2. Każdy katecheta jest zobowiązany ks. proboszczowi lub jego zastępcy przekazywać: - dane statystyczne dotyczące katechezy szkolnej z klas, w których prowadzi zajęcia; - na początku każdego semestru swój rozkład zajęć szkolnych (podział godzin) oraz ewentualne zmiany zachodzące w nim w czasie semestru; - zwolnienie lekarskie na czas niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. III. Troska katechety o własny rozwój duchowy i intelektualny Aby wypełnić zadania powierzone przez Kościół potrzebni są katecheci obdarzeni głęboką wiarą, wyrazistą tożsamością chrześcijańską i eklezjalną oraz głęboką wrażliwością społeczną (DOK 237). Dlatego też pogłębianie duchowości oraz nieustanne dokształcanie stanowią istotny obowiązek każdego katechety przez cały czas pełnienia przez niego posłannictwa katechetycznego. Systematyczna formacja katechetów w Kościele świdnickim jest prowadzona przez Wydział Katechetyczny. Zgodnie z wymaganiami Kościoła każdy katecheta jest zobowiązany do uczestnictwa w programie formacyjnym na terenie parafii, dekanatu i diecezji. Formacja ta obejmuje następujące wymiary: duchowa, biblijna, eklezjalna, teologiczno-doktrynalna oraz katechetyczno-pedagogiczna i przybiera charakter zarówno teoretyczny, jak i praktyczny. 1. Kościelne aspekty katechezy Kościoła Katolickiego regulują: - Adhortacja Jana Pawła II Catechesi tredendae, - Dyrektorium Ogólne o Katechizacji, - Kodeks Prawa Kanonicznego, - Dyrektorium katechezy Kościoła katolickiego w Polsce - Podstawa Programowa i program katechezy - Dokumenty Synodu Archidiecezji Wrocławskiej, - Wytyczne i zarządzenia Biskupa Świdnickiego 2. Katecheza szkolna odbywa się według regulacji zawartych w prawie państwowym: - Ustawa z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty ( z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm). - Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 Karta Nauczyciela (z późn, zm.) - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (z późn. zm.) - Porozumienie pomiędzy Konferencją Episkopatu Polski oraz Ministrem Edukacji Narodowej z dnia 6 września 2000 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od nauczycieli religii - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 listopada 2000 r. w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 września 2004 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów uczniów szkołach publicznych - Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli + Ignacy DEC Biskup Świdnicki Świdnica, dnia 1 września 2004 r. _________________________________________________________________ WSKAZANIA DLA KATECHETÓW A. Zbawcza wartość życia sakramentalnego Należy wychowywać dzieci i młodzież do: a) uczestniczenia w niedzielnej i świątecznej Mszy świętej i wszelkich innych formach kultu eucharystycznego, b) korzystania z Sakramentu Pojednania i Pokuty również jako pomocy w kształtowaniu dojrzałej osobowości, c) dobrego przygotowania się do Sakramentu Bierzmowania, a następnie nieustannej troski o jego owocowanie w dorosłym życiu, d) doceniania wartości małżeństwa sakramentalnego. B. Współpraca katechetów z nauczycielami Należy podejmować współpracę z nauczycielami innych przedmiotów: a) aktywnie uczestniczyć w tworzeniu i realizowaniu programu wychowawczego oraz profilaktycznego szkoły, b) integrować środowisko nauczycieli na poziomie parafii, c) rozpoznawać uwarunkowania środowiskowe uczniów poprzez kontakt z domem rodzinnym, C. Odpowiedzialność za permanentną formację katechetów i jej organizacja Po uzyskaniu koniecznych kwalifikacji do nauczania religii w szkołach, katecheta uczestniczy w stałej formacji rozłożonej w czasie przez wszystkie lata aktywności katechetycznej (kan. 780, KPK). Celem formacji jest kształtowanie osobowości katechety oraz rozwijanie pedagogicznych i katechetycznych umiejętności. Podobnie dzieje się w innych dziedzinach edukacji i specjalizacji zawodowej. 1/ Motywacja podnoszenia kwalifikacji zawodowych katechetów Zgodnie ze statusem zawodowym, katecheta jest pracownikiem skierowanym przez Kościół do pracy w instytucji państwowej. Katechizowanie nie jest zatem wolontariatem ani czynem społecznym. Również znowelizowana Karta Nauczyciela, dając uprawnienia pracownicze, stawia wymagania, których spełnienie zapewnia pracę i awans zawodowy. Wymaga tego powaga funkcji i wyzwania, jakie w sobie zawiera. Sprostanie wyzwaniu przynosi radość i daje satysfakcję osobistą i zawodową. Doskonałości od swoich uczniów wymaga Chrystus (por. Mt 5,48). Na formację pedagogiczno-katechetyczną i duchową nauczyciela religii - katechety trzeba spojrzeć komplementarnie, nie tylko pod kątem jego rozwoju profesjonalnego, lecz i osobowościowego. Celem jego pracy nie jest jedynie przekazanie wiedzy i umiejętności technicznych obrzędowo-kultycznych, lecz przekazanie uczniom wiary katolickiej i wprowadzenie ich do życia w wierze (modlitwa prywatna, liturgiczna, praktyki religijne, życie według chrześcijańskich zasad moralnych itp.). 2/ Formacja ma podwójny wymiar: duchowy (tzw. ascetyczna) i pedagogiczno-katechetyczny (tzw. doskonalenie zawodowe); a) pierwszym i głównym odpowiedzialnym za własną formację jest sam katecheta, wierny swemu powołaniu i swojemu posłannictwu, b) na terenie diecezji odpowiedzialnym jest biskup diecezjalny, który czyni to przy pomocy Wydziału Katechetycznego, c) formacja katechetów odbywa się na następujących poziomach: poziom osobisty (przynajmniej codzienna modlitwa, lektura Pisma św. i innych dzieł ascetycznych, możliwie najczęstszy udział w Eucharystii, regularne korzystanie z kierownictwa duchowego i Sakramentu Pokuty i Pojednania), poziom parafialny – spotkania pod przewodnictwem księdza proboszcza (zwłaszcza, gdy w parafii istnieje zespół kilku katechetów), poziom dekanalny – spotkania pedagogiczno-katechetyczne (organizowane przy pomocy animatorów dekanalnych) i dni skupienia powinny odbywać się według ustalonego kalendarza (przynajmniej na początku roku szkolnego, na początku drugiego semestru i podsumowujące przed wakacjami), związane z wizytacją kanoniczną (spotkanie przed- i powizytacyjne), poziom ogólnodiecezjalny: konferencje rejonowe, pielgrzymka katechetów, rekolekcje, doskonalenie zawodowe. D. Katecheta a parafia Parafia jest: miejscem spotkania z Bogiem na wspólnej modlitwie w sakra­mentach świętych i w Słowie Bożym, środowiskiem kształtującym wiarę i umożliwiającym jej wspólnotowe przeżywanie, miejscem doświadczenia wiary i jej znaczenia dla własnego życia, miejscem przeżywania radości, siły i nadziei, którą daje życie we wspólnocie religijnej, duchową wspólnotą towarzyszącą wiernym zarówno na terenie parafii jak i poza nią. Za katechezę odpowiada ksiądz proboszcz tej parafii, na terenie której znajduje się szkoła. Katecheta powinien uczestniczyć w spotkaniach katechetyczno-duszpasterskich z proboszczem. Między katechetą, a proboszczem powinna istnieć ścisła współpraca dotycząca: przygotowania uczniów do udziału w liturgii w nabożeństwach i w śpiewie, rekolekcji katechezy sakramentalnej, przygotowującej ucznia do konkretnego sakramentu, zainteresowania uczniów zespołami i ruchami, istniejącymi w parafii. E. Katecheta a szkoła Szkoła miejscem ewangelizacji uczniów, nauczycieli, rodziców: katecheza w szkole powinna prowadzić uczniów do modlitwy i życia sakramentalnego oraz włączać ich w życie parafii. Katecheta poza tym głównym zadaniem powinien: uwzględniać wiedzę przyswajaną przez uczniów na innych przedmiotach, uczestniczyć w radach pedagogicznych i w spotkaniach z rodzicami organizowanych przez szkołę, np. w wywiadówkach, włączać się programowo w obchody świąt patriotycznych, szkolnych i kościelnych - zarówno w szkole jak i poza nią, a troszczyć się o dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, a wszystkich uczniów wychowywać nie tylko do radzenia sobie w życiu, ale do życia w społeczeństwie i dla społeczeństwa, dostrzegać w pracy katechetyczno-wychowawczej zagrożenia płynące z łatwego dostępu w szkole do narkotyków oraz z uzależniania się uczniów od nikotyny i alkoholu. Ku wolności wyswobodził nas Chrystus, dlatego wolność i odpowiedzialność należy do istotnych wartości chrześcijańskich przekazywanych na katechezie, zwracać uwagę na savoire vivre w zachowaniu swoim i uczniów, aby pociągać ich do Boga również kulturą bycia. Ksiądz w szkole to nie tylko katecheta, ale i duszpasterz, organizujący i uczestniczący w konkursach, wycieczkach, pielgrzymkach, kółkach zainteresowań - to dobry organizator pracy zespołowej. F. Katecheta a rodzina Gdy chodzi o rolę rodziny w procesie katechizacji, katecheta powinien: podkreślać autorytet rodziców, wartość rodziny, znaczenie dobrych tradycji rodzinnych, uświadamiać, że rodzina jest Kościołem Domowym (Familiaris Consortio 21), szukać kontaktu z rodzicami, szczególnie w sytuacjach trudnych materialnie i duchowo szukać pomocy u księdza proboszcza, w Caritas i w innych instytucjach kościelnych, dostrzegać przejawiającą się czasami bezradność rodziców w kwestiach religijnych oraz moralnych i w miarę możliwości udzielać im pomocy uwrażliwiać uczniów, że mogą być pomocą swoim rodzicom.[15] [1] DKP 82 [2] Rozp. § [3] DKP 90 [4] Rozp. § [5] DKP 91, 134 [6] DKP 82 [7] DKP 82 [8] Rozp. §11. 1 [9] SAW s. 144 [10] Rozp. §11. 2 [11] DKP 83 [12] DKP 91 [13] DKP 90 [14] DKP 91 [15] Opracowano na podstawie: Informator Wydziału Duszpasterstwa Dzieci i Młodzieży Kurii Metropolitalnej Warszawskiej dla katechetów 2008/2009 s. 18-24. _______________________________________________________________________ Generalnie przedłużenie misji kanonicznej zależy od: posiadania pełnych kwalifikacji i przygotowania pedagogicznego kompletu dokumentów w teczce personalnej opinii proboszcza (współpraca z parafią, prowadzenie grup) kontynuowania awansu zawodowego pozytywnej oceny pracy (dorobku zawodowego) systematycznego doskonalenia zawodowego udziału w konferencjach dekanalnych, rejonowych i pielgrzymkach katechetów udziału w rekolekcjach dla katechetów stażu pracy katechetycznej posiadania skrzynki internetowej *************** PRZEDŁUŻENIE MISJI KANONICZNYCH 5 lat kwalifikacje - wykształcenie teologiczne, pedagogiczne, tytuł naukowy (nie dotyczy sióstr zakonnych i katechetów świeckich, którzy rozpoczęli swoją pracę katechetyczną przed 1990 r.); staż pracy - 5 lat i więcej; rekolekcje; spotkania katechetów (rejonowe, dekanalne) zaangażowanie w życie szkoły - opinia dyrektora, katecheza (umiejętność pracy z uczniami), udział w radach pedagogicznych, współpraca z gronem pedagogicznym i rodzicami, opłatek, gablotka, olimpiady, jasełka, misterium, pielgrzymki, wycieczki; zaangażowanie na terenie parafii - opinia księdza proboszcza, udział w spotkaniach katechetycznych, przygotowanie i udział z dziećmi w liturgii Mszy Świętej, nabożeństwach, prowadzenie grup i wspólnot parafialnych; zaangażowanie na terenie diecezji - opinia Wydziału Katechetycznego, pomoce dydaktyczne, katechezy, olimpiady. 3 lata kwalifikacje - wykształcenie teologiczne, pedagogiczne, tytuł naukowy; staż pracy (3 - 4 lata); rekolekcje; spotkania katechetów (rejonowe, dekanalne) zaangażowanie w życie szkoły - opinia dyrektora, katecheza (umiejętność pracy z uczniami), udział w radach pedagogicznych, współpraca z gronem pedagogicznym i rodzicami, opłatek, gablotka, olimpiady, jasełka, misterium, pielgrzymki, wycieczki; zaangażowanie w życie parafii - opinia księdza proboszcza, udział w spotkaniach katechetycznych, przygotowanie i udział z dziećmi w liturgii Mszy Świętej, nabożeństwach, prowadzenie grup i wspólnot parafialnych; zaangażowanie na terenie diecezji - opinia Wydziału Katechetycznego, pomoce dydaktyczne, katechezy, olimpiady. 1 rok kwalifikacje - jw. lub w trakcie zdobywania; staż pracy (1 - 2 lata); rekolekcje; spotkania katechetów (rejonowe, dekanalne) zaangażowanie w życie szkoły - opinia dyrektora, katecheza (umiejętność pracy z uczniami), udział w radach pedagogicznych, współpraca z gronem pedagogicznym i rodzicami, opłatek, gablotka, olimpiady, jasełka, misterium, pielgrzymki, wycieczki; zaangażowanie na terenie parafii - opinia księdza proboszcza, udział w spotkaniach katechetycznych, przygotowanie i udział z dziećmi w liturgii Mszy Świętej, nabożeństwach, prowadzenie grup i wspólnot parafialnych; zaangażowanie na terenie diecezji - opinia Wydziału Katechetycznego, pomoce dydaktyczne, katechezy, olimpiady. Zielona Góra r. WNK 415/2019 Katecheci Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej W związku z rozpoczęciem nowego roku katechetycznego i pojawiającymi się wątpliwościami dotyczącymi możliwości przekazania proboszczowi parafii danych o uczniu, który zrezygnował z lekcji religii w szkole przekazuję stanowisko Kościelnego Inspektora Ochrony Danych w tym zakresie. Dane osobowe ucznia, który zrezygnował z katechizacji nie mogą być przesłane bezpośrednio do parafii np. zamieszkania ucznia, ani diecezji (kurii), ze względu na to, że parafia lub diecezja nie jest już uprawniona do przetwarzania tych danych. Rezygnacja, bowiem z katechezy jest jednocześnie wycofaniem zgody na przetwarzanie danych osobowych dla celów katechezy. Zgodnie z podstawą prawną proboszcz ma obowiązek posiadać informację o osobie, która ma być chrzestnym lub świadkiem do bierzmowania w Kościele katolickim. Kandydat musi być katolikiem wyznającymi swą wiarę życiem zgodnym z nauką Kościoła. Dlatego nie wolno dopuszczać do pełnienia tej funkcji osób np. żyjących w niesakramentalnym związku małżeńskim oraz młodzieży nieuczęszczającej na katechizację. Zgodnie z przyjętymi w Diecezji zasadami odnośnie katechizacji, udział dzieci i młodzieży w lekcjach religii w szkole można ustalić w następujący sposób: W klasie VII i VIII, w których odbywa się przygotowanie do bierzmowania kandydat powinien posiadać Niezbędnik kandydata do bierzmowania, w którym odnotowuje są oceny semestralne i roczne z religii. Na zakończenie szkoły podstawowej i ponadpodstawowej absolwenci otrzymują diecezjalne zaświadczenie o ukończeniu edukacji z religii rzymskokatolickiej. Równocześnie w każdej parafii, na terenie, której znajduje się szkoła prowadzona jest parafialna księga absolwentów nauczania religii. Kandydat do funkcji ojca lub matki chrzestnej lub świadka bierzmowania będący uczniem zapisanym na lekcje religii, powinien od swojego katechety otrzymać zaświadczenie w dowolnej, pisemnej formie potwierdzające uczestnicząco w katechizacji szkolnej. Ks. dr Wojciech Lechów Dyrektor WNK Zielona Góra Pobierz 13 września 2019

opinia proboszcza o uczniu